Van Thailand via Cambodja naar Loas!

Sa-wat-dee, sue-saw-day en sa-bai-dee! Ga er maar eens lekker voor zitten want dit wordt me het verhaal wel. Na weken van radiostilte is het tijd voor een uitgebreid reisverslag.
Als eerste de reis 'Bangkok - Cambodja'. Die verdient een alinea op zich.

Om 5.30u zat het koppel in de trein, Floris luid slobberend aan een kommetje rijstprut-soep.
Het tempo van de trein zat er meteen lekker in. Een uur later tufte we nogsteeds door de buitenwijken van Bangkok. Er leek geen einde te komen aan de krottenwijken die schril afstaken tegen de hoge glimmende gebouwen. Maar na 1,5 uur begon dit beeld plaats te maken voor bananenbomen, onder water gelopen akkers, zwermen zilverreigers (gokte Floris), waterlelies en vele ooievaars. Na 6,5 uur in de overvolle trein waren we eindelijk bij de grens en werden meteen door Tai/Cambodjanen in een kantoor geduwd waar we een duur visum hebben gekocht. Na andere 'special price' taxi-aanbiedingen met stemverheffing te hebben geweigerd, gingen we de grens over. Wat stempels, 10 vingerafdrukken en wat geregel later, mochten we Cambodja binnen. Wat een verschil is dit land met Thailand! Terwijl we dachten dat er in Thailand veel arme mensen waren, zagen we nu een Derde Wereldland. Heel veel schattige bedelende kindjes en 'ouderen' met verloren ledematen. Waarom 'ouderen' tussen aanhalingstekens? De gemiddelde leeftijd is hier slechts 22 jaar..

Een stukje geschiedenis.
De gemiddelde leeftijd ligt zo laag omdat de Rode Khmer tussen 1975 en 1978 één derde van de bevolking heeft uitgemoord. De Cambodjanen hebben flink wat te verduren gehad; ze werden eerst gekolonialiseerd door de Fransen, vervolgens gebombardeerd door de Amerikanen (omdat ze de wegen open stelden voor het N-Vietnamese leger om naar Z-Vietman te trekken (er zijn meer dan 2x zoveel bommen op Cambodja gegooid dan op Japan tijdens de 2e W.O.)) en tenslotte kwam de totaal gestoorde Pol Pot aan de macht (Rode Khmer) die het land terug wilde brengen naar het jaar 0. Gesteund door Amerika en Thailand (beiden angstig voor de stichting van een groot communistisch rijk met Vietnam) hield Pol Pot De Vietnamezen buiten en joeg 1/3e van de bevolking de dood in. In 1991 is de VN met de grootste missie ooit op bezoek geweest, in een poging om een einde te maken aan al het leed. In 1993 was Cambodja eindelijk oorlogsvrij. Welkom in Cambodja dus!

Bijna 20 jaar belandden wij in een fraai met rood-goud beklede bus, compleet met barok gordijntjes en witte kanten franjes. Hier konden we 1,5 uur naar kijken alvorens de bus vertrok. (excuses voor de verregaande details, later deze reis kijken we nauwelijks nog ergens van op en blijft het jullie bespaard)
Enkele uren later bereikten we de plaats van bestemming: Siem Reap; de gateway naar het grootste religieuze complex op aard: Angkor.

Na een dag rust in het mooie hostel dat volgens Floris werd gerund door een Rode Khmer-baas, voornamelijk gebaseerd op zijn rotte tanden, moesten we wederom vroeg uit de spreekwoordelijke veren. Om 05:00 zaten we in de tuktuk om de zonsopgang bij Angkor Wat, dé pronktempel van Cambodja, mee te maken. We bleken niet de enige toeristen te zijn, maar het was het vroege opstaan zeker waard. Nadat de tuktuk chauffeur ons naar nog een aantal andere pareltjes bracht (hij wachtte steeds tot we alles hadden gezien) waren we tempelmoe. Nu we de hotspots hadden gezien was er geen reden om langer in het vreselijke Siem Reap te blijven. Op de terugweg zullen we Cambodja misschien nogmaals kruisen, maar wegen-net technisch was het 't beste om door te gaan naar Laos; het eerste land waar we langer dan een paar dagen zullen blijven. Hemelsbreed waren we maar zo'n 250 km van Laos verwijderd, maar omdat er simpelweg geen weg naar boven is, moesten we eerst een paar uur de tegengestelde richting op zodat de kilometers opliepen tot, op de gok, 600. 13 uur lang scheurden we met een rotvaart en constant toeterend door dorpjes, rakelings langs spelende kinderen, honden en koeien om af en toe te stoppen om wat locals binnen te laten. Overal langs de hele weg zijn mensen en dieren op de been en menig keer dachten we echt iets te raken. Niet onbenoemd latend: in de bus stond de tv aan met het volume op max. waarop Cambodjaanse videoclips en shows te zien waren die na 10 minuten zeer begonnen te irriteren.
Gelukkig kregen we na een overstap op een andere bus een vermakelijke Bollywood-film voorgeschoteld. Ook maakte de tot toen toe relatief goede weg (die in NL allang zou zijn gesloten) plaats voor een uiterst slecht exemplaar, wat de enige toegang is tot Laos. Ook de vele mensen langs de kant van de weg verdwenen. In plaats daarvan kregen we waterbuffels met witte vogels op hun rug, rijstvelden en af en toe wat gammele hutjes als uitzicht.

In het donker werden we overgeladen in een bootje die bij het wegvaren ergens aan de wal bleef haken en bijna kapseisde. Het vinden van een slaapplek in het donker kan soms lastig zijn. We wilden niet te ver lopen en belandden bij wat leuk uitziende kleine hutjes op palen, aan de Mekong-rivier. De prijs beloofde veel goeds (2 euro voor 2 pers). Een korte opsschrijving van wat we, eenmaal binnen, aantroffen: een hokje met een knoerhard bed, vieze oude lakens, insecten zoemend rond de lampen/hoofden en een plafond bedekt met spinnenweb. Toen Floris het matras optilde zat hem daar een baby-gekko vol verbazing aan te kijken naast 2 eitjes van 1 cm doorsnede waar waarschijnlijk zijn broertje en zusje nog in zaten. De gekko voor lief latend (hij liet zich niet vangen) en na een veilig onderkomen te hebben gecreeerd met onze nieuwe schone klamboe, wachtte de laatste verrassing. Hoewel het terrein binnen de klamboe grondig was geinspecteerd terwijl Donna met grote angstogen alles gadesloeg, zat er ineens midden op bed een insect die door Floris werd beschreven als een soort kakkerlak met tijgerprint. "Donna, niet kijken. Ga naar buiten". Deze geruststellend-bedoelde woorden vielen totaal verkeerd en Donna rende gillend weg. De volgende ochtend hebben we ons boeltje gepakt.

Na 2 rustige dagen op het mooie eilandje rond te hebben gelopen/gefietst en veel waterbuffels en rijstvelden te hebben gezien (en ook de zeer zeldzame zoetwater dolfijn, de irrawaddy) zijn we doorgegaan naar het Bolaven Plateau: Koffieplantages (eindelijk een lekker bakkie en geen instant-koffie!) en watervallen. Wat ook een reden was om dit gebied een bezoek te brengen was de Treetop Explorer (zoek op internet en vind! Het is van 'Green Discovery').
Donna zag helaas af van deze 2 daagse trip vol zip-lines (kabelbanen) hoog boven de bomen, trekken door de dichte jungle, abseilen, slapen in een boomhut en dat soort leuks. Floris liet Donna alleen in het oersaaie Pakse. In tuigje aan de kabelbaan van rotsen afspringen en hoog boven de bomen en watervallen vliegen was fantastich. 's Avonds ook weer met een kabelbaan je boomhut in zoeven en de volgende ochtend weer met een kabelbaan eruit, was ook een mooie ervaring. Hier en daar misschien allemaal wat te veilig en sloom, maar ach. Het groepsleven met 2 saaie engelse stelletjes en 1 Nederlands stelletje, allen boven de dertig, daar gelaten was het 't geld waard.

Omdat Donna nog niks had ondernomen op het Bolaven Plateau hebben we daarna op een scooter/moter (100cc'tje) een dag rondgereden en prachtige watervallen gezien die zeker tot de top 5 beste ooit gezien behoren, mede door de groene jungle als omgeving. Het rondtoeren op 't motortje beviel ons erg goed en Floris racete al snel als een ware Laotiaan rond (geen nood; in Laos zijn de mensen allemaal erg langszaam en hebben geen haast, zo ook op de weg) met de constant porrende vinger van Donna in zijn rug om de kilometerteller niet te hoog te laten oplopen.

De volgende bestemming was Thakhek. Hier hebben we 4 dagen een motortje gehuurd en hierop zo'n 500km mee afgelegd. Na de eerste dag was het al een van de mooiste tochten ooit. Fantastisch.
De noodle-soepen onderweg waren wat minder; de
eerste met een verdwaald rupsje erin, de tweede met een hart... (niet zo groot dus Floris denkt van een hond)
De eerste grot was meteen de indrukwekkendste. Denk aan de Mines of Moria en de necrotengrot van Harry Potter en je hebt een aardig beeld van wat we hebben gezien.
Maar het rondrijden op de brommer was wellicht nog het spectaculairste; bizarre landschappen en prachtige bergen trokken aan ons voorbij, afgewisseld met dorpjes waar kleine biggetjes, kuikens (Joep, je zou het fantastisch vinden hier, het is hier één groot kuikentjesparadijs!) en puppy's ronddartelen en door de vele kindjes vrolijk wordt gezwaaid en luidkeels "Sabaidee" wordt geroepen.
Niet onbenoemd latend was de favoriete weg van Floris waar we door iedereen voor werden gewaarschuwd en door sommigen zelfs werden geadviseerd om terug te keren: de weg zou te slecht zijn. Fantastisch was het! Nog nooit zo'n slechte weg meegemaakt!
Na 4 dagen keerden we terug en diezelfde avond/nacht zaten we in de bus naar Luang Prabang, waarbij tijdens de 19 uur durende tocht de KLM-kotszakjes weer op de proef werden gesteld. Het was een prachtige tocht door de bergen, dat wel. Maar daar kon onze Donna niet zo van genieten.
We zitten nu in het charmante en tevens toeristische stadje Luang Prabang (dat betekent een gratis computer in het hostel met internet). Hier zullen we een paar dagen verblijven, wat watervallen bezoeken en vervolgens zullen we Laos afsluiten met nog 2 dorpjes in het noorden.


Dan tot slot de F.L.O.N.N.A.* van deze week!

1. Cambodjanen laten het liefst hun telefoon (met verschrikkelijke en harde ringtone) eerst een minuut door de desbetreffende ruimte schallen alvorens op te nemen.

2. Vrouwen leven in Cambodja en Loas gedurende de hele dag in hun, vaak fleurige, pyjama. Lopend op straat, zittend op de scooter of in een restaurantje, het maakt niet uit.

3. Wat je ook kiest van de menu-kaart: de eerste keuze is zelden aanwezig in Zuid-Laos.

4. Ben je een buschauffeur in Laos of Cambodja en zie je een mede weggebruiker, of iets wat hiertoe zou kunnen leiden (een zijstraat, verlaten hutje of verdachte graspol)? Toeteren! Lang en hard. Ook als de weg helemaal leeg is, je weet maar nooit...

5. Huisjes in Laos hebben vaak geen voorkant. In de stad hebben ze slechts een metalen garagehek voor 's nachts en om deze garagelook compleet te maken staat de auto, indien in bezit, geparkeerd in de woonkamer naast tv-kijkende kindertjes. Op het platteland zijn we een keer aangeschoven in de open woonkamer in de veronderstelling dat het een restaurantje was.


*Fascinerende Lijst van Opsommingen voor Nieuwsgierige Nederlandse Achterblijvers


Liefs Flonna